W drugiej połowie września odbył się kolejny turnus w naszym Domu. Uczestniczyły w nim osoby, które przyjechały do nas z dalekiej Nidzicy i Poraja. W weekend 27.09 – 29.09.2013 odbyły się rekolekcje, które głosił ks. Radosław Horbatowski. Tym razem były to szczególne rekolekcje, bo skierowane do bardzo wyjątkowej grupy ludzi: osób z niepełnosprawnością intelektualną.
W piątek dziękowaliśmy za dar życia, za to, że jesteśmy, za naszych rodziców. W sobotę dziękowaliśmy za Jezusa a w niedzielę dziękowaliśmy za niebo, do którego każdy z nas chce dotrzeć.
Dlaczego te rekolekcje były tak wyjątkowe? Dlatego, że to właśnie te osoby ukazywały nam podczas całego turnusu, ale w sposób szczególny w trakcie rekolekcji, co to znaczy cieszyć się z tego, że żyjemy jak i co oznacza autentyczna wiara. Niejednokrotnie, to my musieliśmy robić sobie rachunek sumienia z tego, jak wierzymy i w jaki sposób kochamy Pana Boga. Oni uczyli nas, jak stawać się dziećmi przed Bogiem, w pełnym zaufaniu. Bardzo często to wszystko jest tak proste, a my sami sobie komplikujemy naszym analizowaniem, rozkładaniem na czynniki pierwsze. A osoby te pokazały nam, że jest zupełnie inaczej. Wierzę i już. Kocham Pana Jezusa i nic tego nie zmieni.
Patrząc na nich, jak adorowali Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie odkrywałam to, co piękne i bardzo ważne. Czystą, autentyczną miłość i bezgraniczne zaufanie.
Wpatrując się w Pana Jezusa byli tacy piękni! Pomimo chorób, które na sposób ludzki powinny im uniemożliwiać takie trwanie na modlitwie. Te ich spojrzenia przepełnione miłością. Modlitwa z nimi była dla nas niesamowitym świadectwem żywej wiary i dzięki ich świadectwu mogliśmy wzrastać w wierze, nadziei i miłości.
Ten weekend był naprawdę dla nas WEEKENDEM PEŁNYM DZIĘKCZYNIENIA.
s. Beata Dyko SOdC
