Dziś obchodzimy w Kościele uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zobaczmy co z tej okazji ma nam do powiedzenia Błogosławiony Luigi Novarese:
„Kto był, choć raz w Paray Le Monial, nie zapomni już o słodkiej i intymnej atrakcyjności, która ją przenika, gdy zatrzymuje się przed ołtarzem Najświętszego Sakramentu, stojąc przed kratą, adorując niewysłowione Serce Jezusa.
Sentymentalizm? A może bardziej konkretnie, szczególna nadprzyrodzona atrakcja?
Wszak atrakcją Najświętszej Eucharystii nie jest sentymentalizm. Wszyscy święci i wielu innych, zrozumieli dar, który dał nam Chrystus, odchodząc z tego świata.
Serce Jezusa pokazuje nam aspekt Jego życia: Jego miłość, Jego życie w jedności z Ojcem oraz ciągłą i pełną miłości uwagę względem każdego z nas.
Wiedza o tym intymnym życiu nie jest, ani nie może stać się zimną, spekulatywną wiedzą, która żyje sama w sobie, jako rzeczywistość poza nami.
Ta intymność życia chce stać się duszą naszego życia wewnętrznego, wprowadzając nas w niezgłębioną rzeczywistość miłości, najsłodszego Serca Naszego Pana.
Tylko żyjąc i pogłębiając tę bliskość z Chrystusem, możliwe jest zarówno powołanie, jak i konstruktywne zaangażowanie Mistycznego Ciała, a także wspólnotowa modlitwa i uczestnictwo w celebracji eucharystycznej.
To nie tylko delektowanie się słodyczą bliskości Serca Człowieka-Boga, ale także śmierć nas samych, której jesteśmy nieubłaganie oddani; jest to otwartość i miłość do braci, zrozumienie w konfrontacji z Sercem Chrystusa, do jakiego stopnia mamy ich kochać.” (Luigi Novarese, 1972, 3. stulecie objawienia Najświętszego Serca, Św. Małgorzata Maria Alacoque, L’Ancora-lipiec 1972, str.16)
„W Niebie znajdujemy uwielbione Serce Chrystusa. Kim jest to uwielbione Serce Chrystusa? Jest to serce Jezusa, które było na tej ziemi, serce Jezusa również traktowane jako symbol Jego miłości, cierpień, pragnień wobec nas. Traktując serce jako miejsce odbicia dla wszystkich uczuć ludzkiego życia, odbieramy to serce jako miejsce intymne w człowieku, a następnie widzimy to serce, które jest nie tylko sercem człowieka, ale także sercem Boga. To ludzkie i boskie serce uwielbionego Chrystusa, który jest w Niebie. Możemy słusznie powiedzieć: ludzkie serce znajduje się na łonie Najświętszej Trójcy. To boskie serce, które jest w Niebie, wskazuje nam pewne cele, które są dla nas wieloma punktami odniesienia, niezbędnymi dla naszego życia.
Przede wszystkim Serce Chrystusa wskazuje na cel odkupienia: być dziećmi Bożymi, być świętymi, a zatem wskazuje na Niebo jako miejsce odpoczynku dla ludzi, którzy pracowali na tej ziemi dla chwały Ojca, szukając we wszystkim tego, jak należy naśladować Jego Serce, które pozostało nam jako niezbędny, niepowtarzalny i absolutny model, który musimy naśladować mając pewność, że dzięki temu możemy osiągnąć świętość. Dlatego serce Chrystusa w Niebie wskazuje nam na świętość.
Serce Chrystusa jest nie tylko odniesieniem, ale jest drogą, prawdą i życiem, jest źródłem wszelkiego dobra, źródłem wszelkiej świętości, jest naprawdę środkiem, za pomocą którego możemy uzyskać dostęp do Ojca.
W Najświętszej Eucharystii znajdujemy to samo Serce, które jest w Niebie, w Trójcy Przenajświętszej. Znajdujemy Serce Naszego Pana Jezusa Chrystusa wcielonego, uwielbionego, pokarm naszych dusz.
Serce Chrystusa w Najświętszej Eucharystii wciąż wskazuje nam na te wymiary: jest dla nas znakiem nie tylko przyjaźni, ale znakiem życia poprzez komunikację samego siebie, „kto mnie spożywa, będzie żył na wieki”. Sercem Chrystusa w Najświętszej Eucharystii jest rzeczywistość życia, która wkraczając w nasze ziemskie życie, przekazuje nam nieśmiertelność życia i daje życie wieczne.
Serce Chrystusa jest nie tylko środkiem życia, ale jest szczepem świętości. Musimy o tym medytować za każdym razem, gdy spotykamy się z Naszym Panem Jezusem Chrystusem obecnym w Najświętszej Eucharystii, nie tylko dlatego, że odwiedzamy Ją i dlatego rozumiemy tę rzeczywistość, i dlatego ona jest wciąż żywa wśród nas, ale dlatego, że serce Chrystusa, przekazuje się każdemu z nas poprzez Komunię Świętą, doprowadzając do uczestnictwa w Boskiej uczcie.
Serce Chrystusa nie tylko zaprasza nas do świętości, serce Chrystusa wzywa nas, abyśmy razem z Nim pili kielich Pasji, aby świadczyć z Nim o wypełnieniu woli Ojca. „Moim pokarmem jest spełnianie woli Ojca”.
„Kto przyjmuje najmniejszych w imię moje, również mnie przyjmuje”; dlatego serce Chrystusa jest w bracie, który jest blisko nas. „Byłem biedny, byłem głodny, byłem nagi, byłem chory, byłem w więzieniu i odwiedziłeś mnie, nakarmiłeś mnie, dałeś mi pić itp.”. Serce Chrystusa znajduje się w bracie i ta rzeczywistość Chrystusa obecnego w bliźnim, musi prowadzić nas do rozważenia nie tylko szacunku, jaki musimy okazywać bliźniemu, ale także troski, którą musimy okazywać bliźniemu ”.
Bł. Luigi Novarese
