Ławka to miejsce odpoczynku, które będąc dla wszystkich i dla każdego jest jednocześnie wyrazem wspólnoty, która daje sobie czas na wzajemne poznanie się, myślenie i rozmowę.
Wymyślono ją jako uzupełnienie miejskiego życia, jest wyeksponowana na omszałych terenach, na naturalnych wzniesieniach odpowiednio eksploatowanych, aby zapewnić najlepszy widok na panoramiczne i introspekcyjne ścieżki poszukiwania siebie i życiodajnego kontaktu z naturą.
Siedząc na jednej z nich możemy spojrzeć na siebie i spojrzeć na otaczający nas świat jako stworzenie Boga, wyraz Jego dynamicznej Miłości.
Ten dynamizm jest mądrze wyrażony w słynnej włoskiej piosence, do której odsłuchania zapraszam. (z napisami po polsku, ale tekst jest poniżej).
IL VOLO – IL MONDO ( oryg. Jimmy Fontana – Il Mondo)
Nie, tej nocy, kochanie, już o Tobie nie myślałem.
Otworzyłem oczy, aby rozejrzeć się wokół
I wokół mnie kręcił się świat tak jak zawsze.
Kręci się ziemia, kręci się w nieskończonej przestrzeni
Z nowo narodzonymi miłościami,
Z miłościami już skończonymi,
Z radością i z bólem ludzi takich jak ja!
Świecie! Dopiero teraz Cię oglądam!
W twojej ciszy się zatracam
I przy Tobie jestem nikim!
Świat nie zatrzymał się nigdy, nawet przez chwilę.
Noc przychodzi zawsze po dniu i nadejdzie kolejny dzień.
O, świecie… Świat nie zatrzymał się nigdy, nawet przez chwilę.
Noc przychodzi zawsze po dniu i nadejdzie kolejny dzień.
W Piśmie Świętym istnieją zasadniczo trzy znaczenia słowa „świat”.
Pierwszy to ten wskazany przede wszystkim w Starym Testamencie, gdzie przez „świat” rozumiemy „niebo” i „ziemię”, które stworzył Bóg (Rdz 1,1). W świecie greckim nazywany jest „kosmosem”, słowem, które podkreśla nie tylko aspekt fizyczny, ale także porządek jego praw, jego piękno, jego wieczność.
W Nowym Testamencie termin świat wskazuje, zwłaszcza u św. Jana, na ludzką rzeczywistość, ludzi.
Tutaj świat ma dwa znaczenia.
Pierwszy jest negatywny, ponieważ odnosi się do królestwa zła, które sprzeciwia się Bogu, który je odrzuca (J 17:25), który nie może otrzymać daru Ducha Prawdy (J 14, 17), ponieważ „podlega mocy zły” (1 J 5, 19), który objął urząd „księcia tego świata” (J 12, 31).
Drugi natomiast jest pozytywny i wskazuje na wszystkich ludzi, środowisko, w którym Bóg działa, aby zbawić człowieka. Bóg nie pozostawia tego świata swojemu przeznaczeniu, ale posyła tam swego Syna, aby „świat został przez Niego zbawiony” (J 3,16).
W tym sensie czytamy następujące słowa Jezusa: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Bóg nie posłał Syna na świat, aby sądził świat, ale aby świat został przez Niego zbawiony” (J 3, 15-16).
Kontemplacja na ławce jest konieczna, aby odróżnić dobre i złe rzeczy w świecie, w którym żyjemy. Do refleksji wybrałem werset 4 psalmu 27 i wiersz Fernando Pessoa.
Psalm 27
O jedno proszę Pana,
tego poszukuję:
bym w domu Pańskim przebywał
po wszystkie dni mego życia,
abym zażywał łaskawości Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę w świat
Wierzę w świat, tak jak wierzę w stokrotkę
ponieważ ją widzę. Ale ja o tym nie myślę,
ponieważ myślenie to niezrozumienie …
Świat nie był przeznaczony do myślenia,
(myślenie to choroba oczu)
ale żeby na niego spojrzeć i znaleźć się z nim w harmonii …
Nie mam filozofii: mam zmysły.
Jeśli mówię o Naturze, to nie dlatego, że wiem, czym jest,
ale ponieważ ją kocham i kocham ją za to,
ponieważ ci, którzy kochają, nigdy nie wiedzą, co kochają,
ani nie wie, dlaczego kocha, ani co to znaczy kochać …
Fernando Pessoa
Opracowanie rozważania: João Paulo Neves SOdC