149/04/S-61/A-33a.
DEKRET
Pierwsze Centrum Ochotników Cierpienia powstało w Rzymie w 1947 roku z inicjatywy Sługi Bożego Prałata Luigiego Novarese (1914-1984). Jego zamiarem było rozwijanie apostolatu osób cierpiących przez dowartościowanie ich niezastąpionej roli w Kościele i w społeczeństwie. Do realizacji tego celu Centrum Ochotników Cierpienia włącza zarówno osoby zdrowe jak i chore.
W dziele Centrum Ochotników Cierpienia uczestniczą członkowie międzynarodowego Stowarzyszenia wiernych: Cisi Pracownicy Krzyża, zatwierdzeni przez Papieską Radę d.s. Świeckich Dekretem z dnia 17 maja 2001 roku.
Centrum Ochotników Cierpienia ma swoje korzenie w skierowanych do całej ludzkości prośbach o modlitwę i pokutę wypowiedzianych przez Maryję w Lourdes i Fatimie.
Z okazji 50-tej rocznicy powstania Centrum Ochotników Cierpienia, obchodzonej w Marino (okolice Rzymu) 6 września 1997 roku, papież Jan Paweł II odniósł się do głębokiej pobożności maryjnej księdza Prałata Luigiego Novarese następującymi słowami: „Był on świadom, że Maryja zjednoczona ze swoim Boskim Synem u stóp krzyża, uczy nas przeżywania cierpienia z Chrystusem i w Chrystusie, w mocy miłości Ducha Świętego. Maryja jest pierwszą i doskonałą „ochotniczką cierpienia”, która jednoczy własny ból z ofiarą Syna, aby nabrało ono zbawczego wymiaru” (Z nauczania Jana Pawła II, 20/2 1997, 268).
Po wielu latach pracy w poszczególnych Kościołach lokalnych powstały liczne Centra Ochotników Cierpienia zatwierdzone przez biskupów Ordynariuszy diecezji. W celu ułatwienia ich koordynowania Rada Stowarzyszenia Cichych Pracowników Krzyża, po otrzymaniu odpowiedniego mandatu ze strony Walnego Zgromadzenia, w trakcie posiedzenia, które miało miejsce w październiku 2001 r. w Ariano Irpino, jednogłośnie zatwierdziła projekt Statutów Międzynarodowej Konfederacji Centrów Ochotników Cierpienia. Następnie skierowano jej statut do Papieskiej Rady d.s. Świeckich w celu zaaprobowania oraz formalnego prawnego zatwierdzenia Konfederacji.
W artykule 2 Statutu czytamy, że: „zadaniem Konfederacji jest inicjowanie, wspieranie i gwarantowanie we wszystkich jej stowarzyszeniach realizacji charyzmatycznej idei ks. Luigiego Novarese. Jest nią udział w paschalnym misterium Chrystusa poprzez ofiarowanie cierpienia, co czyni chorego apostołem, a także początkiem i proroctwem dowartościowania każdej formy cierpienia obecnego w życiu ludzkim (…)”.
To, co zostało już powiedziane wyżej:
Uwzględniając wniosek Czcigodnego ks. Giovan Giuseppe Torre – Przewodniczącego Międzynarodowej Konfederacji Centrów Ochotników Cierpienia – z dnia 24 stycznia, w którym zwraca się do Dykasterii o prawne uznanie tejże Konfederacji oraz zatwierdzenie jej Statutów; biorąc pod uwagę Dekret Papieskiej Rady d.s. Świeckich z dnia 17 maja 2001 roku; oczekując możliwości uznania wyżej wymienionej Konfederacji oraz zatwierdzenia jej Statutów, w celu lepszego koordynowania nią i rozszerzenia apostolatu w służbie osób cierpiących oraz uwzględniając uwagi dotyczące Statutów przedstawione przez Dykasterię; biorąc pod uwagę artykuły 131-134 Konstytucji Apostolskiej Pastor bonus dotyczących Kurii Rzymskiej oraz kanon 312, 1, 1° Kodeksu Prawa Kanonicznego, Papieska Rada d.s. Świeckich zarządza:
1. uznanie Międzynarodowej Konfederacji Centrów Ochotników Cierpienia wraz z jej osobowością prawną prywatną zgodnie z kanonami 298-311 i 321-329 Kodeksu Prawa Kanonicznego;
2. zatwierdzenie Statutów Konfederacji odpowiednio uwierzytelnionych przez Dykasterię i złożonych w jej archiwach ad experimentum na okres pięciu lat.
W Watykanie, dwudziestego pierwszego stycznia dwutysięcznego czwartego roku, w świętej Agnieszki, dziewicy i męczennicy.
Josef Clemens † Stanisław Ryłko
Sekretarz Przewodniczący